Όλοι έχουμε ανάγκη για λίγη αγάπη...

Όλοι έχουμε ανάγκη για λίγη αγάπη...

Καλησπέρα!
Τα Χριστούγεννα ήρθαν, ήταν εδώ και πέρασαν. Άλλους μας βρήκαν χαρούμενους κι άλλους ίσως λυπημένους, όλοι κάποιο λόγο έχουμε για τα συναισθήματα μας τα οποία εντείνονται με την λαμπυρίζουσα ατμόσφαιρα των γιορτών.
Πολλά τα χριστουγεννιάτικα μηνύματα, πολλή αγάπη, πολλή ευτυχία, πολλή υγεία γενικά ένας απόλυτος υπερθετικός βαθμός στις ευχές. Λίγες όμως οι ευχές εκείνες που μπορούν να σε αγγίξουν και να σε κάνουν να νιώσεις βαθιά μέσα στην ψυχή σου εκείνο το ανακουφιστικό αίσθημα που είναι λες και κάποια άλλη ψυχή μίλησε στη γλώσσα της δικής σου ψυχής.

Η ψυχή του καθένα δεν ξέρω αν είναι ακριβώς διαφορετική, ξέρω όμως ότι κουβαλάει διαφορετικά βιώματα τα οποία είτε τα φταίει το κορμί, είτε η καρδιά, είτε το μυαλό. Βασικά καθένας μας είναι μονάχος στη δική του πορεία προς το στόχο της δικής του ύπαρξης. Μπορεί ίσως να βρούμε έναν συνοδοιπόρο, ίσως και δύο ακόμα και πιο μεγάλο αριθμό αλλά στις δικές μας σκέψεις και στα δικά μας θέλω είμαστε μονάχοι και απόλυτα υπεύθυνοι για τις πράξεις και τις αποφάσεις μας.

Μία ευχή που θέλω να ακούγεται όλο το χρόνο είναι να συνειδητοποιούμε. Να συνειδητοποιούμε τι κάνουμε, γιατί το κάνουμε και που μας πάει. Να συνειδητοποιούμε ότι είμαστε άνθρωποι και τα πάθη μας και τα λάθη μας είναι κομμάτι ΜΑΣ. Να μην ρίχνουμε ευθύνες για τις πράξεις μας σε άλλους. Και όταν φτάσουμε το κορμί μας σε σημείο να νοσήσει (ΝΑΙ είμαι από κείνους τους "ριζοσπαστικούς" - τι ειρωνεία!- που πιστεύουμε  πως η ασθένεια του σώματος είναι αποτέλεσμα της επιβάρυνσης της ψυχής μας με μαυρίλα) να λέμε: "Με αγαπώ και δεν παραδίνομαι! Θέλω να ζήσω, θέλω να γίνω καλά!".

Όλοι έχουμε ανάγκη για λίγη αγάπη... και για πολλή αγάπη έχουμε ανάγκη! Οι μετριότητες δεν ταιριάζουν σε κανέναν εκτός από αυτούς που τις επιλέγουν.

Με τρομάζουν οι απόλυτες ευχές, αυτές που δίνονται επειδή πρέπει να δωθούν... Με τρομάζει και το τετριμμένο: "Υγεία πάνω απ' όλα" αν και το λέω και το πιστεύω, παρόλα αυτά σκέφτομαι ότι αυτός που το λέει συνήθως δεν πιστεύει στην ίαση μιας ασθένειας.

Γενικά, μάλλον με τρομάζουν οι γιορτές! Αποκρουστικό ε; Βασικά είναι μέρες σαν όλες τις άλλες απλά με ένα ιδιαίτερο μήνυμα: Τα Χριστούγεννα γιορτάζουμε την γέννηση του Θεανθρώπου άρα γενικότερα την γέννηση του καινούργιου, της αλήθειας, την ενσάρκωση της πίστης και κυρίως τη Γέννηση Αυτού που ήρθε στη Γη θυσιάστηκε για εμάς και μας δίδαξε ανυπέρβλητες αξίες όπως αυτές της ταπεινοφροσύνης, της ευσέβειας και την ίδια την Δημιουργία σε όλες της τις εκφάνσεις.
Την Πρωτοχρονιά γιορτάζουμε ταυτόχρονα το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Αναπολούμε, στοχαζόμαστε, σχεδιάζουμε και ταυτόχρονα θα πρέπει να θαυμάζουμε το έργο του Μέγα Βασιλείου, ενός μεγάλου φιλανθρώπου και παιδαγωγού με πραγματικά διδάγματα για τα παιδιά.

Αντί αυτού μας έχει αποχαυνώσει η ύλη και η κατανάλωση. Δεν θα πω τίποτα περί Αγίου Βασίλη και αν υπάρχει ή δεν υπάρχει ή περί εμπορικών εορτών. Τα έχουν πει κι άλλοι πριν από εμένα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο καθένας μας το μόνο "πρέπει" που οφείλει να τηρεί είναι αυτό της ελεύθερης επιλογής στην προσωπική άποψη.

Στον δρόμο προς την αυτάρκεια, τόσο την υλική όσο και την πνευματική, ο καθένας πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του. Τέρμα οι παρωπίδες, τα όχι και τα μη. Όλοι κάνουμε λάθη κι είμαστε υπεύθυνοι γι αυτά. Κι αν η αλήθεια πονάει είναι για καλό! Τα "χρυσωμένα χάπια" είναι πασέ και στέλνουν στον ψυχίατρο... κι η τηλεόραση είναι απλά το κουτάκι με τα "χρυσωμένα χάπια" και τα επιχρυσωμένα όνειρα κάποιων που πάντα θέλανε να φαίνονται άλλοι από αυτό που είναι.
Στην παρωδία που ζούμε προστίθενται τα βιβλία της φάτσας και τα κλαριά με πουλιά που τιτιβίζουν, άλμπουμ φωτογραφιών που τα βλέπουν όλοι και ταινίες της ζωής μας σε κοινή θέα.
Κατά τ' άλλα 15 χρόνια πριν τρομάζαμε με την ιδέα του Big Brother και σήμερα δεν το έχουμε σε τίποτα να πούμε σε όλον τον κόσμο που είμαστε και τι κάνουμε ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Κλείνοντας θέλω να πω, πως δεν είμαι κατά της εξέλιξης της κοινωνίας της πληροφορίας, αν μη τι άλλο με έχει βοηθήσει πολύ και με βοηθά. Αλλά, γαμώτο!, εμείς χειριζόμαστε όλο αυτό και δεν παίρνουμε χαμπάρι τι κάνουμε και σε τι παιχνίδι παίρνουμε μέρος.

Πραγματικά όλοι έχουμε ανάγκη την αγάπη! Κι ο εαυτός μας όμως έχει περισσότερη ανάγκη την αγάπη μας!

Καλό ξημέρωμα!

Γεωργία