ΤΟ ΑΛΟΓΑΚΙ
ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα όμορφο σπίτι
στην εξοχή ζούσανε δυο αγαπημένες αδερφές . Η Γεωργία και η Λιλα . Ειχαν πολλά
όμορφα ζώα στην αυλή, κοτούλες προβατακια κι έναν μικρο και ταπεινο γαιδαρακο
που εσερνε το καρο όταν ηθελαν να πανε βόλτα στο χωριο ή στην πόλη για
ψώνια Ετσι ζοϋσαν ευτυχισμένες μαζΙ με
τους γονεϊς τους κι οι μέρες κυλοϋσαν χωρϊς να τις καταλλαβαίνουν..
Ωσπού ήρθαν πάλι τα Χριστούγεννα…!Ετοιμασίες
χαρά..!Τα σχολεϊα έκλεισαν κι ο πατέρας ήρθε στο σπϊτι χαρουμενος φερνωντας το
χριστουγιενιατικο δεντρο..Η Λιλα αρχισε να χοροπηδα ευτυχισμενη.
_Τουτουγενα τουτουγενα.!φωναζε
ολο χαρα..
-Χριστουγεννα Λιλα
μου.!γελασε η μητερα και φιλησε τον πατερα
-Πρεπει να τη στελνουμε
συχνοτερα σχολειο… ειπε εκεινος λυπημενος
Μα το χωριο ηταν μια
ωρα μακρια με το γαιδουρακι κι αλογο δεν ειχαν ουτε χρηματα να αλαξουνε σπιτι..Η
Λιλα ηταν μολις 8 χρονων κι η αδερφη της η Γεωργια 16. Η Γεωργια αγαπουσε πολύ
τα βιβλια κι ηταν η πιο μελετηρη στην οικογενεια. Συχνα ρωτουσε τη μητερα της ένα
σωρο πραγματα που θα ηθελε να μαθει..Οπως κι εκεινες τις Γιορτες..
Αφου στολισανε το δεντρο με παιχνιδια και
λαμπιονια χαρηκανε και τραγουδησανε, ο πατερας ανοιξε την εφημεριδα, η Λιλα
επαιζε στα ποδια του και η μητερα πηγε να ετοιμασει το φαγητο..Η Γεωργια
καθοταν μαζι της σκεπτικη στην κουζινα.
-Μαμα τι είναι τα
Χριστούγεννα ; ρωτησε τελος
-Ξερω γω παιδι μου..Να
αυτό που κανουμε κάθε χρονο..Το δεντρο τα παιχνιδια..Οι διακοπες.! απαντησε
αφηρημένα
-Γιατι όμως τα κανουμε
όλα αυτά ;
-Δεν ξερω παιδι μου
ετσι τα μαθαμε απ τους γονεις μας κι απ τους παποϋδες μας..Ασε τις ερωτησεις
τωρα όμως να χαρεις, πρεπει να μαγειρεψω.!
Η κουζινα ηταν αναστατη
και η Γεωργια δεν επεμενε. Το βραδυ ηρθε
και το μικρό ερημο σπϊτι στην εξοχη ηταν πιο ομορφο από ποτε με τα
χριστουγιενιατικα λαμπιονια του αναμενα..Και ας μην ηξερε ακομη κανενας γιατι…
Ετσι κυλησαν ομορφα οι
μερες ωσπου εφτασε η παραμονη των Χριστουγεννων.!Ηταν πρωι και η μητερα
ετοιμαζε στην κουζινα μελομακαρονα όταν χτυπησε η πορτα.Η Γεωργια ετρεξε ολο
χαρα να ανοιξει. Ηταν ο κυρ-Μιχαλης ο ταχυδρομος που ζουσε στο διπλανο χωριο.
-Γραμμα για σενα απ την
πολη.!ειπε γελαστος στη Γεωργια και της εδωσε έναν μικρο φακελο..Το καημενο τo ορφανο με βρηκε και με παρακαλεσε να στο
δωσω καθως εφευγα για το χωριο..
Η Γεωργια αγκαλιασε με
λαχταρα το γραμα.
-Ευχαριστω
κυρ-Μιχαλη.!Ειχα καιρο να παρω γραμμα της.!
-Να σαι καλα.!Φευγω
γιατι ερχεται χιονοθυελα να προλαβω να φτασω στο σπιτι.!Καλα Χριστουγεννα.!
Ανεβηκε στο αλογο του
κι εφυγε βιαστικος.Η Γεωργια ανοιξε με
λαχταρα το γραμμα. Ηταν παιδικες φιλες με τη Βιολετα Ζουσε πιο παλια στο χωριο
με τη φτωχη μητερα της. Μα όταν εμεινε ορφανη εφυγε και από τοτε ζει στην πολη
με την αγαπημενη της γιαγια, τη μονη που εμεινε να τη φροντιζει..Ανταλασαν
γραμματα συχνα και τα καλοκαιρια ερχοταν με τη γιαγια της στο χωριο, και
περνουσαν μαζι ολη τη μερα συζητωντας
και παιζοντας ευτυχισμενες.
Όμως αυτή τη φορα το γραμμα της Βιολετας
ηταν πολύ λυπημενο…Της εγραφε πως η γιαγια της αρρωστησε βαρια και θα ναι στο
νοσοκομειο τα Χριστουγεννα..Πως θα θελε τοσο πολύ να πηγαινε η Γεωργια στην
πολη να εχει τη συντροφια της.!Μα η πολη ηταν δυο μερες ταξιδι με τ΄ αλογο
μακρια, το γραμμα της ειχε ηδη αργησει να φτασει και ηταν παραμονη
Χριστουγενων.!Η Γεωργια ετρεξε ολο λαχταρα στον πατερα της
-Σε παρακαλω
μπαμπα.!ειπε αφου του διαβασε το γραμμα Πες μου τι να κανω. ;
-Δε γινεται τιποτα…ειπε
λυπημενος εκεινος. Αυριο είναι Χριστουγεννα ..!Κι ακομη δε μπορει κανεις να
παει στην πολη μ ένα γέρο γαιδαρο μεσα στη χιονοθυελλα !
-Μα αν δανειστεις το
αλογο ενός φιλου σου στο χωριο.; Αν φυγουμε τωρα αυριο το βραδυ θα ειμαστε εκει..Κι
αν τρεξουμε στο δρομο κι αν…
-Γεωργια τρελαθηκες. ;
Θα αφησουμε το ζεστο μας σπιτακι μες στα Χριστουγεννα. ; Κι όπως και να χει δε
γινεται, κοιτα τι χιονι ριχνει εξω.!Ουτε το αλογο δε θα μπορουσε να προχωρησει…
την εκοψε ο πατερας κι ανοιξε την εφημεριδα του σημαδι πως η συζητηση εληξε εδώ
Ετσι απογοητευμενη
ανεβηκε στην καμαρα της να γραψει στη Βιολετα.Μα δεν ηξερε τι να της πει..Ετσι
περασε μελαγχολικα τη μερα ωσπου το βραδυ μαζευτηκαν ολοι στο τραπεζι για το
χριστουγιενιατικο δειπνο..Ολοι ηταν ευτυχισμενοι στην οικογενεια , η Λιλα
επαιζε στο τραπεζι με την καινουρια της κουκλα η μητερα κι ο πατερας την εκαναν
χαζι, γελουσαν και τραγουδουσαν..Ολοι εκτος από τη Γεωργια που ο νους της ηταν
στην ορφανη της φιλη..Τι θα εκανε τετοια νυχτα θλιμενη και ολομοναχη. ; Κανεις
άλλος όμως δεν εμοιαζε να νοιαζοταν..
-Τι εχει Γωγια.. ;
ρωτησε ξαφνου η Λιλα σαν προσεξε πως δεν ετρωγε κι ειχε μαζευτει στη γωνια της
αμιλητη και σκυθρωπη..
-Τιποτα θα της
περασει..ειπε γλυκα ο πατερας και σιγοστεναξε.Φαγατε.; Λοιπον ωρα για
υπνο.!Αυριο σας εχουμε μια εκπληξη !
Σε λιγο ολο το σπιτι ηταν ησυχο. Ολοι ειχαν
κοιμηθει εκτος από τη Γεωργια …Ξαπλωμενη μπροστα στο παραθυρο προσπαθουσε να
διαβασει.Μα κάθε τοσο η ματια της πλανιοταν στα αστερια και η σκεψη της στη Βιολετα που θα
ηταν τοσο μονη αυτή την Αγια Νυχτα..Ναι ηταν αδικο…Μα τι ηταν επιτελους αυτά τα
Χριστουγεννα.;Γιατι επρεπε να χαιρονται με λαμπιονια και φωτακια όταν
αγαπημενοι ανθρωποι διπλα τους πονουν..;
Αναστεναξε κι εκλεισε
το βιβλιο. «Αχ να μπορουσα τωρα να εκλεινα τα ματια και να πετουσα με έναν πηγασο στην πολη !» ευχηθηκε μυστικα
και κουρασμενη καθως ηταν αποκοιμηθηκε πανω στην ανοιχτη σελιδα του
παραμυθιου..
Δεν περασαν πεντε λεπτα και ξυπνησε από ένα
δυνατο ηχο..Παραξενο…Εμοιαζε με καλπασμο αλογου πλαι στο παραθυρο της.!Κοιταξε
ολογυρα στην αυλη παραξενεμενη..Και τοτε το ειδε.!Ενα πανεμορφο μεγαλο ασπρο
αλογο στεκοταν μπροστα στην πορτα του σπιτιου της.!Λες κι ειχε εμφανιστει απ το
πουθενα..! Ειχε σελα και χαλιναρι και κατι στο μετωπο του ελαμπε αποκοσμα
γεμιζοντας φως τη χιονισμενη χριστουγιενιατικη νυχτα..
Η Γεωργια ντυθηκε βιαστικα και κατεβηκε
αθορυβα απ τη σοφιτα που ηταν η καμαρα της ..Μισανοιξε την πορτα σαστισμενη να
δει αν ονειρευεται…Όμως ηταν αληθεια.!Το παραξενο αλογο των χριστουγεννων ηταν
εκει σα να ειχε ερθει για κεινη και την περιμενε.!Στην λευκη πλουσια χαιτη του
που επεφτε στο μετωπο του, ηταν σκαλωμενο ένα αστερι, που ελαμπε μαγευτικα.. Το
χαιδεψε, εσκυψε κοντα του..Το προσωπο της γεμισε απ το παραξενο του φως..!
-Τι ομορφο και δυνατο
που είναι..!ψελισε Μ αυτό θα μπορουσα να παω στην πολη προτου ξημερωσει..!
-Γι αυτό ειμαι εδώ
Γεωργια..!Ελα λοιπον, ανεβα στη ραχη μου.!της αποκριθηκε με μια γλυκια βαθια
φωνη το ομορφο ατι
-Πως. ; Μιλας !
ξαφνιαστηκε ακομα περισοτερο
-Ειμαι το αλογο του Αη
Γιωργη που εχεις το ονομα του..εξηγησε ταπεινα εκεινο. Ηρθα αποψε Νυχτα
Χριστουγεννων να σε παω εκει που σε χρειαζεται η αγαπη..Γιατι αγαπη σημαινει
Χριστουγεννα..
Ανοιγοκλεισε τα ματια
μαγεμενη
-Ώστε..Λοιπον δεν
ονειρευομαι.. ;Τι καλα..! Ευχαριστω..
-Είναι μολις
μεσανυχτα..Η Βιολετα δεν κοιμαται, σε περιμενει..!Ας φυγουμε αμεσως λοιπον..!
ειπε γλυκα το αλογο
Η Γεωργια ανεβηκε
μαγεμενη στη ραχη του κι εκεινο με ένα γοργο καλπασμο αρχισε να πετα σχεδον
πανω απ το χιονι αναμεσα στο πυκνο δασος..
-Πες μου καλο μου αλογο
, ποιος είναι ο Χριστος που γενηθηκε τα Χριστουγεννα. ; Γιατι γιορταζουμε. ;Και
πως μπορει αποψε να συμβαινει αυτό το θαυμα. ; Ρωταω τους ανθρωπους μα δεν μου
απαντουν…Εσυ θα ξερεις σιγουρα..Θα με καταλαβαινεις…
-Μα φυσικα και σε
καταλαβαινω καλη μου. .Δεν ξερεις ποιος είναι ο Χριστος..;Λοιπον θα σου πω μια
ιστορια..Καποτε, πριν πολλαα πολλα χρονια ο απειρος Θεος, που ηταν απιαστος σαν
τον ανεμο κι ανεγγιχτος σαν τη φλογα του ηλιου, πληγωθηκε τοσο πολύ βλεπωντας
τον ανθρωπο εδώ στη γη να υποφερει..Τοσο που δε χωρουσε πια στην ευτυχια του
μεγαλειου Του.. Ετσι αρχισε να μικραινει, να μικραινει, τοσο που χωρεσε μες
στην κοιλια μιας νεαρης κοπελας που Τον υπεραγαπουσε, της Μαριας..Ετσι εγινε το
μωρακι της και γενηθηκε σαν ανθρωπος στον πονεμενο αυτό κοσμο για να τον
λυτρωσει..Για να πει στους ανθρωπους τα μυστικα της αληθινης ευτυχιας..Για να
δωσει σε κάθε θλιμμενη καρδια την αγαπη του…Για να πεθανει και να αναστηθει,
σταυρωνοντας την κακια και ανασταινοντας στην ανασταση του τον Ανθρωπο..Αυτος ο
γλυκος Θεανθρωπος είναι ο Χριστος.!Χριστουγεννα είναι η γιορτη που η καλοσυνη
και η δικαιοσυνη του γιενιεται μες στην καρδια σου και γινεσαι ένα με Αυτόν, κι
ετσι μεσα από σενα Εκεινος ξαναγιενιεται στον κοσμο..
Η Γεωργια κοιταξε
μαγεμενη ψηλα, στον εναστρο ουρανο και ένα δακρυ ευγνωμοσυνης κυλησε στα ματια
της..
-Κανεις δεν μου τα ειχε
πει ποτε όλα αυτά..Γι αυτό λοιπον..λεμε πως όταν καποιος ανθρωπος πεθαινει παει
στον ουρανο.;Εκει είναι και η μαμα της Βιολετας..!
-Ναι γι αυτό..Ο Χριστος
στεκεται παντα στο κατωφλι του ουρανου
και περιμενει ..Κι όταν μια ψυχη φευγει απ τον κοσμο την αγκαλιαζει και την
κανει πλαι του αγγελο φωτεινο και αθανατο..Αγγελο αγαπης..
-Σαν τον Αη Γιωργη που
μου δωσαν το ονομα του..;
-Ναι,σαν τον Αη
Γιωργη..Ηταν στρατιωτης καποιου ακαρδου βασιλια που μολις εμαθε πως η καρδια
του είναι δοσμενη στο Χριστο και πως στρατιωτης του Χριστου είναι η ψυχη του,
θυμωσε πολύ..Στεκοταν πλαι μου όταν κατι αγριοι στρατιωτες ηρθαν και τον πηραν
αλυσοδεμενο…Δεν αντισταθηκε σαν να μη δειλιασε στιγμη μπροστα σε τιποτα..Γιατι
ηξερε πως ο Χριστος, είναι ζωη και δυναμη του, ανυπολογιστη..Λυπηθηκα σαν ειδα
να τον παιρνουν..Φωναξα, σταθηκα ορθιο για να με δουν..Τον αγαπουσα τον αφεντη
μου..Ποτε του δε μου φερθηκε σκληρα ποτε δε μου πε ασχημο λογο, γιατι η αγαπη
του Χριστου σε κανει να αγαπας τα παντα, ακομα κι εμας, τα αλογα ζωα...Ειχα δει
τοσα θαυματα, ειχα συρει νεκρο τον τρομερο δρακο,στο λαιμο μου ειχε κλαψει η
λυτρωμενη πριγκιπισσα..Οταν πηγαιναμε μαζι πορειες μεγαλες, προσευχοταν κι
υστερα εσκυβε με χαιδευε και μου μιλουσε, ευχαριστουσε και για μενα το Θεο,
εμενα, ένα απλο αλογο..Ολα εγιναν μεσα σε μια στιγμη..Με αλυσοδεσανε και μενα
με δαμασαν και με ριξαν σε ένα σκοτεινο βρωμικο σταυλο χωρις κανεις τους να με
νοιαζεται..Ενας σκληρος και αγριος στρατιωτης ηρθε τοτε και με αρπαξε απ το
χαλιναρι..Γελασε βαναυσα κι ειπε πως θα μουνα δικο του..Με τραβηξε δεν ηθελα να
τον ακολουθησω με πονουσε..Με χτυπαγε για να τρεξω στις μαχες..Δεν αντεξα..Στην
πρωτη κιολας μαχη που με εσυρε, εξαντλημενο καθως ημουν, γιατι δεν ετρωγα ουτε
επινα νερο απ τη στενοχωρια μου, η ψυχη μου καλπασε στο ομορφο κατωφλι του
ουρανου να τον περιμενει..Επιτελους ελευθερο..!Κι ο Αη Γιωργης μου δεν αργησε
να ρθει…Ελαμπε οσο ποτε αλλοτε το αγιο χαμογελο του κι ο Χριστος τον αγκαλιασε
και εκλαψαν μαζι ετσι ενωμενοι και αχωριστοι πανω απ τον κοσμο..Ο Χριστος του εβαλε
ένα χρυσο στεφανι από αστερια στα μαλια κι ειπε πως εχει γενηθει κι αναστηθει
μες στην καρδια του..Κι εκεινος τοτε δακρυσμενος Τον προσκυνησε..Ενιωθα τοσο
ευλογημενο μπροστα σε τετοια ομορφια τετοια αγαπη..Κι ο Αη Γιωργης τοτε
ακουμπησε το μετωπο του στο δικο μου με χαιδεψε τρυφερα κι από τοτε ποτε πια δε
χωριστηκαμε κι ουτε θα χωριστουμε… Το ξερα πως ημασταν οι νικητες..
Ετσι ειπε το αλογο και
χοντρα δακρυα συγκινησης κι ευγνωμοσυνης κυλουσανε στο προσωπο του κι επεφταν
στη γη…
Κι ετσι μιλωντας για
αληθειες και για θαυματα το κοριτσι και το αλογο διεσχισαν το δασος τα λιβαδια
τις κορφες και να, απ την πλαγια του λοφου φανηκε αντικρυ τους η
πολη..Λαμπιονια ανθρωποι και αμαξες σε έναν τρελο χορο να στροβιλιζονται
γιορταζοντας..Μα η Γεωργια τωρα ηξερε..Αραγε ηξεραν κι εκεινοι τι γιορταζουν.;
Βουρκωμενη αγκαλιασε το
αλογο στον ασπρο του λαιμο κι εκεινο σταθηκε στην κορυφη του λοφου..
-Πώς να σε ευχαρηστησω
ομορφε πηγασε για όλα αυτά τα θαυμαστα που εμσαθα αποψε..Δε μου πες ουτε τα
ονομα σου, μα εγω θα σε φωναζω πηγασο γιαατι ηρθες απ τον ουρανο..
-Λεγε με όπως εσυ θες
το ιδιο κανει..Μα εμενα μη με ευχαριστεις..Τον Χριστο μονο να ευχαριστεις που
σαν αυτό το βραδυ γενηθηκε στη γη μας για να ξαναγενηθουμε εμεις τα θνητα
πλασματα αθανατα στον ουρανο..ειπε γλυκα το αλογο κι ακουμπησε τα υγρα
ρουθουνια του στο μετωπο της..Μα εκει στην πολη καποιος σε περιμενει, για να
γενηθει ξανα ο Χριστος σε μια αγκαλια αγαπης και παρηγοριας..Κρατησου καλα,
φτανουμε.!
Και μ ένα ζωηρο πηδημα
στον αερα καλπασε στον ουρανο, πανω απ τη φωτισμενη πολη και σταθηκε σε ένα
φτωχικο ερημο στενο..Εκει δεν ειχε λαμπιονια ουτε κοσμο με πολυτελεις αμαξες να
τραγουδα και να χορευει..Γυρω ηταν όλα σκοτεινα και χιονισμενα..Μα ένα παραθυρο
μοναχα που εμενε μεσα στη νυχτα φωτισμενο σε ένα παλιο διορωφο σπιτι, εκρυβε
όλα τα χριστουγιενιατικα φωτα του κοσμου..
-Βιολετα.! Ειπε σιγα η
Γεωργια και τα ματια της βουρκωσαν..
Το αλογο σταθηκε
μπροστα στην παλια πορτα.
-Κι όπως σου ειπα όταν
ξεκινησαμε σε περιμενει..!
Κατεβηκε από τη ραχη
του κι αγκαλιασε ολο χαρα το ομορφο αλογο των Χριστουγεννων..Των δικων της
Χριστουγεννων επιτελους των αληθινων
-Δε θα ξεχασω ποτε όλα
αυτά που μου ειπες αποψε..Θα το πω και στη Βιολετα..!Α, ποσο θα χαρει.!
-Παρε το αστερι που
φοραω στα μαλια μου..Κρατησε το για να με θυμασαι..Κι αν ποτε με χρειαστεις
ακουμπησε το στην καρδια σου και πες μεσα απ την ψυχη σου τρεις φορες «
Χριστουγιενιατικη Ευχη, Αγαπη κι Ονειρα στη γη..» κι εγω θα βρισκομαι κοντα
σου..!
Το κοριτσι και το αλογο
αγκαλιαστηκαν τρυφερα … Κι υστερα εκεινο σηκωσε ψηλα το κεφαλι και η μορφη του
εγινε αχνη, σαν μια ομιχλη από αστερια και εξαφανηστηκε..
Η Γεωργια εκρυψε
στοργικα στην τσεπη του παλτου της το αστερι κι ανεβηκε τα μισογκρεμισμενα
σκαλια..Χτυπησε την πορτα συγκινημενη.Πριν προφτασει να το καταλαβει η Βιολετα
επεσε στην αγκαλια της κλαιγοντας από χαρα..Ηταν τοσο φτωχικα ντυμενη κι
απεριποιητη μια τετοια γιορτινη νυχτα μα τοσο Θεε μου ομορφη και λαμπερη..!Τα
δυο κοριτσια εσφιξαν η μια την άλλη για ωρα χωρις να μιλουν..Το
χριστουγιενιατικο δεντρο αχνοφεγγε φτωχικο στη γωνια με τις λιγοστες
χειροποιητες μπαλες, μα ηταν το ομορφοτερο δεντρο που η Γεωργια ειχε
αντικρυσει..
-Το ξερα πως θα ρθεις
αδερφουλα μου.!ειπε η Βιολετα γλυκα Μα..πως ηρθες αληθεια..;
-Πετωντας..γελασε μεσα
από τα δακρυα της η Γεωργια..Πετωντας με έναν..πηγασο αληθινο…
Μπηκαν στο σπιτι κι
ετοιμασαν ένα φτωχικο γευμα
-Θα μου τα πεις
όλα..!ειπε ζωηρα η Βιολετα και η χαρα κι η ελπιδα ξαναφτερωσανε μεσα της Δεν
αργησες καθολου ευτυχως..!Ειναι μολις μεσανυχτα.. Παραμονη Χριστουγεννων..!
Η Γεωργια κοιταξε το
παλιο ρολοι στον τοιχο σαστισμενη
-Μολις μεσανυχτα.;!
Μα..ακριβως η ιδια ωρα ηταν κι όταν ξεκινησαμε από το σπιτι..!Ο χρονος λοιπον
ειχε σταματησει..!Και νιωθω πως… το ταξιδι αυτό κρατησε μια ολοκληρη ζωη…!
Κατω απ το δεντρο
μοιραστηκαν το φτωχικο γιορτινο γευμα κι η Γεωργια ολο χαρα της διηγηθηκε με
κάθε λεπτομερεια το ομορφο θαυμα των δικων τους Χριστουγεννων..Η Βιολετα την
ακουγε μαγεμενη..Η νυχτα κυλησε τοσο ζεστα σε εκεινη τη φτωχικη γειτονια της
πολης που απλα δυο φιλες γνωριζαν τι είναι τα Χριστουγεννα, που ηρθε το
ξημερωμα και ακομα συζητουσαν, και καμια τους δεν ειχε νυσταξει..Οι καμπανες
τις εκκλησιας του Αη Γιωργη πιο περα σημαναν τη Χριστουγιενιατικη Λειτουργια..Κοιταχτηκαν
βουρκωμενες κι αγκαλιαστηκαν..
-Καλα Χριστουγεννα
αδερφουλα..!ψελισε τρυφερα η Βιολετα
-Καλα Χριστουγεννα
καρδια μου..Και αληθινα…!
Χερι με χερι κατεβηκαν
στην εκκλησια και μπηκαν να προσκυνησουν..Ο πηγασος ηταν εκει..!Ζωγραφιστος
στην εικονα ολοιδιος, να σερνει νεκρο τον τρομερο δρακο..Τι ομορφος και γλυκος
ο αγιος καβαλαρης του..!Τα ματια του στραφτοκοπουσαν στο φεγγος του καντηλιου
λες κι ελεγαν με την αγγελικη σιωπη τους « Αγαπη σημαινει Χριστος » Και τοτε
ναι, αληθεια συμβαινουνε θαυματα..!
Η Γεωργια ενιωσε για
πρωτη φορα αληθινα περηφανη για το ονομα της..Και για πρωτη φορα μαζι με την
αδερφικη της φιλη προσευχηθηκε.
Το φως της μερας ελουσε
τη γιορτινη εκκλησια κι οι δυο φιλες
εφυγαν χαρουμενες για το νοσοκομειο..Η γιαγια της Βιολετας ανοιξε αδυναμα την
αγκαλια της και τα γερασμενα χειλη της χαμογελασαν..Δυο τρεις εικονες κι ένα
δεντρο στη γωνια θυμιζαν μεσα στο μουντο νοσοκομειο πως ειχαν ερθει τα
Χριστουγεννα..
-Γιαγια ειδες είναι κι
η Γεωργια εδώ..!Ξερεις πως ηρθε..;Καβαλα στ αλογο του Αη Γιωργη..!Και της ειπε
τοσα ομορφα πραγματα το αλογο.! πως τα Χριστουγεννα γενηθηκε ο Χριστος για να
ζησουμε με αγαπη και καλοσυνη, κι όταν φυγει η ψυχη, να παμε στον ουρανο μαζι
του..
-Το ξερω παιδι
μου..χαμογελασε η γιαγια..Ειδα κι εγω ένα ονειρο χθες..Ελατε εδώ κοντα μου κι
οι δυο να σας πω..Ετσι κοντα..!Λοιπον ημουνα λεει εκει στην αγια φατνη, και το
ασπρο αλογο ηταν εκει,σκυμενο στα μαλια του μικρου Χριστου Τον ζεσταινε με τα
χνωτα του..Εσκυψα κι εγω πλαι του να δω και Εκεινος μου χαμογελασε και μου πε
‘’θα γινεις καλα..»
Τα δυο κοριτσια
κοιταχτηκαν συγκινημενα.Η γιαγια τις αγκαλιασε και τις δυο κι αρχισαν να
ψαλλουν υμνους και να κανουν ονειρα για το καλοκαιρι που θα ρχοταν στο
χωριο..Μοιραστηκαν το φτωχικο φαγητο του νοσοκομειου κι η μερα περασε χωρις να
το καταλαβουν..
Ειχε βραδιασει σαν ηρθε επισκεψη ο
γιατρος..Την εξετασε εκπληκτος..
-Δεν το περιμενα τοσο
γρηγορα..!Εισαι καλα..!Μπορεις να γυρισεις στο σπιτι σου.!ειπε χαρουμενος
Οι δυο φιλες
αγκαλιαστηκαν ευτυχισμενες κι η γιαγια τους εκλεισε παιχνιδιαρικα το ματι..
Σαν εφτασαν λοιπον ολοι
στο σπιτι τους ξανα, με γελια και τραγουδια κι η αμαξα εφυγε τροχαδην στο
στενο, η Γεωργια θυμηθηκε πως το σκασε κρυφα από τους γονεις της.. Και ειχαν
ηδη περασει μολις τα Χριστουγεννα ..!
-Πρεπει να φυγω..ειπε
γλυκα Θα ανησυχουνε στο σπιτι..
Οι τρεις τους
αγκαλιαστηκαν κι υποσχεθηκαν να ανταμωσουνε το καλοκαιρι..
Μονη στην παγωμενη
νυχτα, μα με ολοθερμη από αγαπη την καρδια , η Γεωργια εβγαλε απ την τσεπη της
το αστερι..Τ ακουμπησε στη καρδια της που αναριγουσε από χαρα και με το βλεμμα
στον ουρανο σιγοψυθυρισε
-Χριστουγιενιατικη
Ευχη, Αγαπη κι Ονειρα στη γη..
Τ αστερι ελαμψε
υπερκοσμια κι ο καλπασμος του αλογου των Χριστουγεννων αντηχησε ευθυς στα
πυκνα συνεφα…
-Το ξερα πως θα με
χρειαστεις ξανα..! ειπε χαρουμενο και σταθηκε μπροστα της
-Ηταν τα πιο ομορφα και
τα πιο αληθινα Χριστουγεννα της ζωης μου καλε μου..Ομως πρεπει να γυρισω σπιτι
πια…Οι δικοι μου θα χουν τρελαθει απ την αγωνια..
-Μη φοβασαι γι αυτό,
φροντισα..!ειπε το αλογο και της εκλεισε το ματι Ελα, ανεβα στη ραχη μου.!
Η Γεωργια το καβαλησε
κι ευθυς του Αη Γιωργη ο πηγασος απογειωθηκε καλπαζοντας επανω απ τις σκεπες..
Στο δρομο του γυρισμου
του διηγηθηκε όλα οσα εγιναν τη Νυχτα και τη μερα των Χριστουγενων, για τη
γιαγια της Βιολετας και το ονειρο της , και πως δεν ηθελε τιποτα άλλο πια για
να καταλαβει τι είναι τα Χριστουγεννα..
-Να ρχεσαι καμια φορα
απ το κατωφλι του ουρανου να μου λες ιστοριες… του πε σιγα σαν εφτασαν μπροστα
στο σπιτι και δακρυσμενη τον αγκαλιασε
Το αλογο χαιδεψε απαλα
με το ομορφο του κεφαλι τους ωμους της
Ενιωσε τοτε νεραιδα
βγαλμενη από παραμυθι..Σα να ηταν ανοιξη ο χειμωνας και το χιονι ένα λιβαδι από
συνεφα..Αφου Χριστουγεννα σημαινει αλωστε ανοιξη στην καρδια του
χειμωνα..Ανοιξη αιωνια μες στην ψυχη..
-Τα αστερι που σου δινω για παντα να κρατας..ψυθιρισε
μοναχα το αλογο και δακρυσε συγκινημενο..
-Για παντα ναι..Θα σε κρατησω στην ψυχη μου..σαν.. το
αλογακι των Χριστουγεννων μου..ειπε σιγα η Γεωργια σαν μυστικη προσευχη καθως εκεινο
εξαφανιζοταν αργα μεσα από το χαδι της..Σαν να εμεινε για παντα εκει στο
κατωφλι..
* * *
Η νυχτα ειχε πεσει πια για τα καλα όταν μπηκε στο σπιτι..Η
Λιλα επεσε στην αγκαλια της
-Η μαμα κι ο μπαμπας
τωρα νανι, ειπε σιγα με εγω σε περιμενα..!
Και γελωντας σιγανα με
το γεματο απορια βλεμμα της την πηρε απ το χερι κι ανεβηκαν αθορυβα στην καμαρα
..Με το Φως ανοιχτο ειχαν αποκοιμηθει αγκαλιασμενοι..Στα γονατα τους κλειστο
ηταν ένα βιβλιο..Με μεγαλα καλιτεχνικα γραμματα στο εξωφυλο εγραφε τον τιτλο..
« Η Ζωη Του Χριστου »
Η Γεωργια
χαμογελασε..Αθορυβα εσβησε το φως και πηγαν με τη Λιλα στην καμαρα τους ..
-Ξυπνησα όταν εφυγες με
τ αλογακι..Σ ειδα πετουσε.!Στην πορτα ειχε βιβλιο.!Τα ειπα όλα στη μαμα και το
μπαμπα..!Μα διαβαζουν ολη μερα ! Λενε Λιλα μη φοβασαι είναι θαυμα.!Εγω ξερω δε φοβαμαι.!Τωρα που είναι αλογακι.;
Η Γεωργια πηρε αγκαλια
τη μικρη αδερφη της και καθησαν μπροστα στο μεγαλο παραθυρο..
-Βλεπεις εκεινο τ αστερι
που πεφτει.; της ειπε γλυκα
-Το πολύ μεγαλο κεινο.;
θαυμασε η Λιλα
-Ναι αυτό.!Ειναι ο
Χριστος μας που γιενιεται στη γη..Και στις καρδιες μας..
-Και αλογακι..;Τωρα
είναι στον ουρανο..;
-Ναι αγαπη
μου..Ναι..Στον ουρανο..ειπε σιγα η Γεωργια κι εσφιξε μεσα στις παλαμες τις το
αστερι
*
Αραγε θα ξαναρχοτανε
ποτε το αλογακι των Χριστουγεννων στη γη..;Ποιος ξερει….Αν η ψυχη ξεχνουσε ισως
καποτε τα ιερα φορτια που σαν ατι δοξασμενο κουβαλα, να ρχοτανε να της
θυμισει…πως είναι το αλογο που εσυρε νεκρο τον τρομερο εκεινο δρακο..
Και εζησαν αυτοι καλα
κι εμεις..; ποιος ξερει…
Καλα Χριστουγεννα..!
Η συγγραφεας :Το Αγριο
Αλογο (Τιγκα Σπυριδουλα )
Να αγαπάτε φίλοι μου... με όλη τη δύναμη της καρδιάς σας... να δίνετε... κι έτσι θα νιώσετε την αυτάρκεια...
Καλές ΓιορτέςThe nonspend project
